ในวันที่ร่างกายอ่อนกำลัง สิ่งที่ต้องทำคือผ่อนแรง..
สังเกตได้เมื่อเรากำลังจะหมดแรง
อย่างเช่นเวลาที่คนจมน้ำ..หลายครั้งเราจะเห็นคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นตะเกียกตะกายจะพยามว่ายน้ำ
ยิ่งใช้แรงเยอะเท่าไหร่ยิ่งทำให้ตัวเองจมลง
พอหมดแรงก็ค่อยๆจมหายและตายไปในที่สุด
การวิ่งก็เช่นกัน เวลาที่เราใกล้จะหมดแรง
โดยสัญชาตญาณของมนุษย์
เพื่อที่จะไปให้ไกลที่สุดเท่าที่แรงจะมี
ก็คือการเร่งฝีเท้าสุดท้ายแรงก็หมดเร็วยิ่งขึ้น
ประคองความเร็วไม่ได้สุดท้ายก็ต้องเดิน
วันนี้เป็นวันที่ผมเดินช้าที่สุด..แต่ก็ยังเคลื่อนที่ไปข้างหน้า
แม้จะช้าหน่อยไม่ได้เคลื่อนที่เร็วเหมือนดัง
ที่ผ่านมาหลายๆวัน
แต่ก็ยังเป็นวันที่ได้เคลื่อนที่เดินหน้าต่อไป
จากการเดินช้าในวันนี้..
ให้รางวัลตัวเองด้วยเบยลาว 4 ขวด ทอดมัน 1 ถุง
ชีวิตก็แค่นี้..จะเอาอะไรมาก